Amy Kouwenberg
Toen Amy Kouwenberg (29) in 2018 met een burn-out thuis in bed belandde, voelde het alsof ze had gefaald. Nu kijkt ze er heel anders naar: “Ik heb er zoveel van geleerd. Ik luister goed naar mijn lichaam en bewaak de balans tussen in- en ontspanning veel beter.”
“Ik werk al sinds 2015 bij dezelfde werkgever; het bedrijf is in die tijd enorm gegroeid en ik groeide mee. Ik ben lid van het MT en krijg als marketing manager veel vrijheid bij het uitvoeren van mijn taken. Ik ben trots op wat ik heb bereikt, ik vind mijn werk ontzettend leuk. Maar ik betaalde wel een hoge prijs voor mijn betrokkenheid, bewijsdrang en verantwoordelijkheidsgevoel in die eerste jaren. Er waren heus wel signalen dat ik teveel van mezelf vroeg: ik zat te vaak ’s avonds en in het weekend nog te werken, ik besteedde geen tijd meer aan sport en hobby’s, iedere vakantie was ik eerst een paar dagen ziek. Na drie jaar was ik helemaal op. Mijn lichaam deed overal pijn, ik had nachtmerries, kon mijn gedachten niet meer stilzetten en was zo moe dat ik mijn bed niet eens meer uit kon.
Planmatig als ik ben, besloot ik direct om een psycholoog in te schakelen en dit probleem uit de wereld te helpen. Maar zo simpel was het niet, het duurde een halfjaar voordat ik weer aan werken kon denken. In die zes maanden heb ik ontzettend veel geleerd. Zo ontdekte ik hoe groot de last van mijn bewijsdrang was: ik voelde altijd een druk om te laten zien wat ik kon. Ook liet de psycholoog me inzien dat ik veel teveel energie stak in dingen die ik toch niet kon veranderen – zonde van de moeite. Sindsdien kan ik dingen beter laten rusten. Choose your battles, leerde zij mij. Ik begon ook met mediteren. Nog steeds ga ik elke ochtend tien minuten zitten en sta ik stil bij hoe ik me voel. Voel ik me niet zo lekker? Dan stel ik mijn verwachtingen voor die dag bij, in plaats van te proberen toch te voldoen aan mijn eigen hoge eisen. Veel relaxter.
Ik moest ook een lijstje maken met dingen die me energie geven. Daardoor besefte ik dat ik mijn creatieve hobby’s ontzettend had verwaarloosd, terwijl ik daar altijd zo blij van werd. De eerste keer dat ik weer ging zitten tekenen, was best confronterend: ik wilde natuurlijk meteen iets perfects maken. Ik heb echt moeten leren om niet met het resultaat bezig te zijn. Corona heeft daar wel bij geholpen: omdat we bijna geen sociaal leven meer hadden, kon ik er heel veel tijd aan besteden. Samen met vriendinnen volgde ik op zondagmorgen online workshops op YouTube; heel gezellig en het maakte creëren weer gewoon léuk. Ik ben de imperfectie in mijn creaties meer gaan omarmen, want uit fouten ontstaat ook vaak weer iets nieuws. Tegenwoordig schilder ik veel, maar ik doe ook aan handlettering en ik droog bloemen. Tegen werk in opdracht zeg ik altijd nee; dan is het geen ontspanning meer.
Sporten is eveneens een vorm van ontspanning voor mij, een vast sportritme zorgt voor rust en balans. Ik kom maximaal 3 keer per week bij Switch, maar ik zou het liefst elke dag gaan. Ook van onze hond Mattie, die in 2020 bij ons kwam, krijg ik energie. Hij zorgt ervoor dat ik elke dag naar buiten ga, weer of geen weer. Ik vind het fijn om de elementen op mijn huid te voelen – zon, wind, zelfs regen. Ik geniet van de vogels, van nieuwe bloemen, van de gekke acties van Mattie en van de kleine gesprekjes met onbekenden.
Al met al leef ik sinds mijn burn-out veel bewuster. Ik heb nog steeds een druk leven, want ik vind zoveel dingen leuk – werk, studie, de webshop wijnkado.nl die ik run met mijn vriend, Mattie, sporten, schilderen. Maar ik luister wel veel beter naar mijn lichaam en trek op tijd aan de rem. Ik heb een preventieplan gemaakt, waarin staat op welke signalen ik alert moet zijn en wat ik kan doen om tot rust te komen. Hulp vragen bijvoorbeeld, of nee zeggen. Als ik te moe ben voor een feestje op vrijdagavond, zeg ik dat gewoon af en ga ik lekker met een boek in bad. Ik weeg constant af waar ik mijn energie aan wil besteden. Er is niet één goede balans, het is continu aanvoelen hoe de week verloopt en waar mijn grens ligt. Die manier van leven is onderdeel van mij geworden, ik leer nog elke dag bij. Ik wil nooit meer terug naar mijn oude leven.”