Het idee ontstond toen Wim (55) en Manfred (55) samen de avondvierdaagse in Berlicum liepen; samen sporten, dat leek ze wel een goed idee. Ze hakten meteen knopen door: twee keer per week komen, geen smoesjes, geen oortjes in, en na afloop uitgebreid de week doornemen in de sauna. En zo gaat dat nu al vijftien jaar.
Wim: “Grappig hoe die dingen gaan: wij woonden in Rosmalen en kochten het huis van Manfred en Monique in Berlicum. Daarna hielden we contact. Wij bezochten de dansfeestjes die Monique organiseerde in de Witte Zwaan, we gingen regelmatig uit eten en liepen samen de avondvierdaagse. Tijdens een van die wandelingen ontstond het idee om samen te gaan sporten. Ik was helemaal geen sportief type, maar het leek me wel goed om meer te gaan bewegen. En als je met zijn tweeën gaat, hou je het langer vol. Die stok achter de deur had ik wel nodig.”
Manfred: “We zijn allebei van het doorpakken, dus we maakten meteen harde afspraken. We zouden twee keer per week naar de sportschool gaan, op vaste tijden, zodat we niet elke week opnieuw hoefden af te spreken en er ruimte ontstond om af te zeggen. Smoesjes zijn verboden; alleen de verjaardag van je vrouw of kinderen is een goed excuus. Heb je geen zin? Dan ga je maar gewoon omdat de ander gaat.”
Wim: “Die duidelijke regels werken al vijftien jaar heel goed, zónder had ik het nooit zo lang volgehouden. Ik ben altijd op tijd, Manfred is altijd twee minuten te laat. Elke maandag en woensdag sporten we anderhalf uur, daarna gaan we nog even in de sauna. De sauna is net zo belangrijk voor ons als het sporten. Het voorkomt spierpijn, maar wij komen er ook tot rust na een drukke werkdag.”
Manfred: “Als je elkaar twee keer per week ziet, ga je steeds meer delen. Je gezinsleven, het nieuws, waar het naartoe gaat met de wereld. Zo zijn we goede vrienden geworden, échte vrienden. Dat betekent wat hoor. Als Wim mij ’s nachts belt, dan kom ik meteen. En hij doet dat ook voor mij.
Hoewel we totaal verschillend zijn, kunnen we elkaar goed verdragen. Er is wederzijds respect, maar we sparen elkaar niet. Ik waardeer zijn feedback en hij de mijne: doordat we de dingen ieder vanuit een ander perspectief zien, vergroten we elkaars wereld. Dat is mooi.”
Wim: “Door het sporten voelde ik me ook snel thuis in Berlicum, ik heb hier veel leuke mensen leren kennen. Toen de groepsles Rapid Fit stopte, zijn wij met een eigen groepje verder gegaan. Elke woensdagavond om acht uur werken we zelf een parcours af. Wie mee wil doen, is welkom. Kay is onze coach, daarom noemen we onszelf Kay’s Angels. We kennen hem al van toen hij nog stagiair was en hij aan alle sporters briefjes uitdeelde met de vraag welke muziek ze leuk vonden. Dat vond ik geweldig. Jij verdient een tien voor je stage, zei ik.”
Manfred: “Die gezelligheid is voor ons een belangrijk onderdeel van het sporten. Sport verbindt; het is niet voor niks dat er zoveel vriendengroepen voortkomen uit voetbal- en hockeyteams. Fitness is dan wel geen teamsport, maar zo gedragen wij ons wel. We zijn allebei heel open, we groeten iedereen en lachen veel. Je zult ons ook nooit met oortjes in zien lopen en we zijn ook totaal niet gefocust op het verbranden van calorieën. Wij ouwehoeren heel wat af op de crosstrainer.”
Wim: “Nee, we komen hier zeker niet om breed te worden. We willen gewoon lekker bewegen. Langzaamaan worden we oude mannen, daar doe je niks aan, maar we kunnen er wel voor zorgen dat we redelijk fitte oude mannen worden. We zijn nu allebei 55 en hebben een drukke baan, als je niet uitkijkt zit je de hele dag achter je bureau en holt je gezondheid achteruit. Dat willen we voorkomen.”
Manfred: “Ik vind het ook fijn om mijn kinderen het goede voorbeeld te geven: door ons zien ze dat sporten leuk en gezond is. Het is niet voor niks dat onze vrouwen en mijn kinderen hier inmiddels ook lid zijn. Als ik mezelf vroeger vijf keer opdrukte, wilde die kleine dat ook leren. Nu tilt hij 200 kilo met power liften, dat doe ik hem echt niet meer na.”
Wim: “Dat onze foto nu aan de muur hangt in de sportschool, is een kroon op vijftien jaar vriendschap.”
Manfred: “En op vijftien jaar sporten, Wim. Zo’n goddelijke lichaam als het onze krijg je echt niet voor niks.”